Memlinc

Het verhaal van Hotel Memlinc is er een van blijven innoveren en investeren

‘Ik ben geen mens om stil te zitten’

De rijke geschiedenis van Hotel Memlinc

Een goede ondernemer evolueert mee met zijn tijd en geeft nooit op. Zo ook Christophe Deklerck van Hotel Memlinc in Knokke-Heist. Want was zijn familie niet zo ondernemend geweest, dan was het oude en charmante hotel – net als vele andere horecazaken uit hetzelfde verleden – vandaag slechts een voetnoot in de rijke geschiedenis van deze mooie badplaats… 

Het verhaal van Hotel Memlinc is er een van vallen en opstaan. Van blijven innoveren. Van niet opgeven. Ook niet na de vele tegenslagen zoals WO II en de oliecrisis. Maar bovenal gaat het over een familie die onlosmakelijk met Knokke-Heist is verbonden. Het begon bij de overgrootvader van Christophe, Lodewijk, die geen zin had in het voor hem uitgetekende landbouwersbestaan. In de buurt van het huidige station bouwde hij dan Hotel de Bruges. Na een tijdje realiseerde hij zich dat het hem aan de kustlijn te doen was, verkocht hebben en houden en kocht een duin ter hoogte van het voormalige Place Leopold (het huidige Albertplein, nvdr.).

Christophe Deklerck: “Mijn overgrootvader wist van aanpakken. Hij is niet voor niets burgemeester geworden. Hij heeft destijds in 1913 het nieuwe stadhuis nog ingehuldigd. In 1922 startte hij de werken aan het hotel. Er werd met man en macht gewerkt, zes dagen op zeven. Nauwelijks 9 maanden later, op 30 juni 1923, opende Hotel Memlinc zijn deuren. Door de Britse invloed had je destijds veel zaken met een Engelse naam zoals Saint-Andrews en Saint-Georges, maar dat wou mijn overgrootvader niet. Hij wou de link met onze streek behouden, vandaar Memlinc. Het was meteen een schot in de roos.” 

Moeilijke periode 

In de balzaal van het hotel kwamen de mensen bij massa’s naar de vele optredens. Op de foto in de gang zien we een afbeelding van de beroemde Franse zangeres Lucienne Boyer. Maar in het zog van de jaren 30, toen zijn grootvader Emile het familiehotel runde, kwam een moeilijke periode met de beurscrash van Wall Street. Hotel Memlinc hield evenwel stand en toen alles opnieuw beter ging, kwam WO II en werd het bezet door Duitse en Canadese troepen. Er was aanzienlijke schade aan het hotel. Daarvoor kregen ze evenwel een vergoeding, maar een cliënteel heropbouwen heeft wel meer voeten in de aarde. 

Grandeur van weleer 

De familie Deklerck rechtte opnieuw de rug en in 1950 kwam André, de vader van Christophe, in de zaak. Hoewel er aanvankelijk andere plannen voor hem waren gesmeed. Christophe: “Mijn vader had rechten gestudeerd en was werkzaam in Duitsland. Hij was dus eerder voorbestemd voor een carrière in de magistratuur dan voor het hotelwezen. Maar toen hij zag dat we het moeilijk hadden, besloot hij zijn verantwoordelijkheid op te nemen. Hij had een neus voor zaken en slaagde erin het hotel zijn grandeur van weleer te bezorgen. Uit die periode dateren ook de uitbreidingen. En dat was nodig, want ons klantenbestand floreerde tijdens de Golden Sixties. Mijn oudste herinnering is de finale van het WK Voetbal van 1966 tussen Engeland en Duitsland die we toonden in de balzaal. De hysterie bij de Engelse supporters is me altijd bijgebleven (lacht).”

Het waren vooral de Engelsen die omwille van de dure ponden het kanaal overstaken en hun vakanties aan de Belgische kust doorbrachten. Het was de oliecrisis van 1973 die een einde maakte aan het optimisme van het voorafgaande decennium. Hotel Memlinc stond dus voor nieuwe uitdagingen. Na zijn legerdienst in 1982 treedt Christophe in de voetstappen van zijn vader. Vijf jaar later, in 1988, neemt hij de leiding volledig over. Christophe: “In dat jaar werd het nieuwe hoteldecreet van kracht met strenge eisen inzake brandveiligheid. Meteen een zware beproeving voor mij, want rond mij zag ik vele hotels daardoor verdwijnen. We zagen onszelf genoodzaakt om zware investeringen te doen en probeerden beetje bij beetje te herstellen. Wat gelukkig ook lukte. Ik heb vele opleidingen gevolgd, maar die van belastingconsulent heeft mij toen veel geholpen. Ik doe de boekhouding nog steeds grotendeels alleen. In tegenstelling tot mijn vader, was ik wel voorbestemd. Na mijn klassieke humaniora haalde ik een A1-diploma hotel in Zwitserland en deed er mijn stage.” 

Geslaagd reca-concept 

Vele investeringen volgden waarbij de kamers werden gerenoveerd. Maar ook conceptueel dacht Christophe na over hoe hij Hotel Memlinc nog beter kon wapenen voor de toekomst. 2004 was daarbij een cruciaal jaar. Christophe: “Wij behoorden tot dan in de categorie van hotel/pension, maar ons restaurant werd stilaan verlieslatend. Dan kun je twee dingen doen: de gemakkelijkste optie is sluiten, de moeilijkste een nieuw (ho)recaconcept bedenken waarbij je ook niet-hotelgasten aantrekt. Ik koos voor het laatste en deelde de ruimte in een (traditioneel) restaurant en (aparte) taverne die de klok rond open is en waar er ’s avonds al eens een feestje kan losbarsten. Dat was de eerste dag al het geval. Innoveren zit ons in het bloed en twee jaar later, in 2006, openden we onze ‘Oesterbar’, een trendy visrestaurant met het beste wat op de markt beschikbaar is. Waar onze omzet voorheen vooral uit de kamers kwam, is dit tegenwoordig ruimschoots ingehaald door ons geslaagde reca-concept. Ook bedrijven boeken graag een seminarie bij ons in de Versailles-ruimte.”

 Dakterras

 In 2010 volgde een nieuwe opdoffer. Hotel Memlinc verloor de uitbatingswedstrijd voor het terras op het Albertplein. In de zomer verkiezen de mensen namelijk om buiten te genieten van een hapje of drankje. En dat was nu net waar het Hotel Memlinc aan ontbrak, een uitgebreid terras. Maar Christophe zou Christophe niet zijn als hij bij de pakken zou blijven zitten. Hij liet zich inspireren door zijn reizen naar New York en Dubai en droomde van een dakterras. Minimalistisch, zonder veel franjes. Maar met een overweldigend zicht. Plannen werden gemaakt en opnieuw volgde een zware investering. De hulp van Westtoer – die hotels aan de kust wou begeleiden bij het ontwikkelen van een innovatief product – was welgekomen.

Verantwoordelijk voor het dakterras is zijn zoon Anthony. Met daarnaast de nicht van Christophe erbij, lijkt ook de toekomst van Hotel Memlinc verzekerd. Dat betekent evenwel niet dat Christophe geen plannen meer heeft: “We willen beneden een wellnesscentrum met zwembad inrichten. En ook als voorzitter van Horeca Knokke-Heist wil ik met de collega’s bekijken hoe we van Knokke-Heist een nog aangenamere badplaats kunnen maken. Nee, ik ben geen mens om stil te zitten.”

Hotel Memlinc – het op een na oudste hotel van Knokke-Heist – heeft de tand des tijds duidelijk goed doorstaan en ondanks de vele innovaties bepaalde accenten uit dat rijke verleden stijlvol weten te bewaren. Zo is het een plezier om de foto’s in de voormalige balzaal af te gaan. Je waant je zo weer in het Knokke-Heist van de vorige eeuw. Met vrouwen aan het strand in lange badpakken en mannen met hoeden en maatpak. De foto’s zijn afkomstig van glasnegatieven die Christophe vond in de kluis van zijn vader na diens overlijden. Een trip down memory lane. Het heeft er alle schijn van weg dat Hotel Memlinc dit over opnieuw 90 jaar nog eens dunnetjes zal kunnen overdoen…

www.memlinc.be

Sam Paret

KADER

3 Sixty-bar biedt overweldigend uitzicht

De 3 Sixty-bar is open sinds vorige zomer en was vanaf de eerste avond al volzet, zonder veel reclame, behalve op sociale media. Zo zorgde een tweet van voetbalcoryfee Aad De Mos naar zijn volgers voor flink wat publiciteit. De locatie doet de rest. De glimmende witte bar in Corian gecombineerd met het terras in Padoek-hout oogt indrukwekkend zodra je de lift op de bovenste verdieping van Hotel Memlinc verlaat. Christophe: “3 Sixty staat voor het 360° zicht dat je van hieruit hebt op de omgeving. Zicht op zee is waarom mensen naar hier komen en dat moet je kunnen aanbieden. In de trendy lounge – die iets lager ligt – kan een gezelschap zich terugtrekken voor een bbq, maar je kunt ook genieten van een hapje of drankje in de hippe bar en eethoek. En dat met een fantastisch zicht op zee. Het voldoet volledig aan mijn verwachtingen en ook de mensen zijn laaiend enthousiast. Iedereen is nieuwsgierig wanneer hij of zij beneden vanop de dijk ons logo opmerkt. Momenteel leggen we de hand aan de laatste werken, maar we zullen klaar zijn voor het nieuwe seizoen. 2015 was voor ons een topjaar en we hopen dat te evenaren!”